เพชรตอนสุดท้ายแล้วค่ะ (แอบดีใจจะได้เขียนเรื่องอื่น ๆ บ้าง) อันที่จริง ถ้าจะมาเที่ยวพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ ในดีซีนั้นมาวัน จันทร์ - ศุกร์ ช่วงใกล้ ๆ spring break จะดีมาก ๆ เพราะคนจะน้อยหน่อย แต่ถ้ามาช่วงโรงเรียนเปิดเรียนจะเจอกองทัพ school trip นักเรียนก็มีตั้งแต่เด็กจนแก่เลย ถ้าเป็น เสาร์ - อาทิตย์นี่ยิ่งแล้วใหญ่ ผู้คนหอบลูกจูงหลานแถวยาวเลื้อยเลยประตูไปหลายร้อยเมตรเลย พอคนเยอะก็จะหามุมสวย ๆ ถ่ายรูปยาก เพราะฉะนั้นใครวางอยากจะมาเที่ยวก็วางแผนกันดี ๆ นะคะ จะได้ไม่ต้องยืนต่อคิวจนเซ็ง
มาคุยเรื่องเพชรกันต่อดีกว่า (เดี๋ยวไม่จบ) เมื่อตอนที่แล้วทิ้งท้ายไว้ที่สร้อยมรกตล้อมเพชร (ในรูปทางขวามือ) "Mackay Emerald Necklace"
วันนี้มาดูชิ้นถัดมา (ในรูปทางซ้ายมือ) เป็นสร้อยคอแบบ Art Deco Indian-style ทำขึ้นในปี 1928-1929 ออกแบบโดย Cartier, Inc. สร้อยมีชื่อว่า "Post Emerald Necklace" มรกตที่ใช้ทำสร้อยนำมาจาก โคลัมเบีย และตัดเจียระไนทรงหยดน้ำแบบโบราณ baroque - cut ประดับเข้าเป็นสร้อยกับ platinum, เพชรเม็ดเล็ก ๆ และ มรกตเจียระไนแบบลูกปัด สร้อยมรกตนี้เป็นของ Marjorie Merriweather Post, นักสะสมงานศิลปะ และ jewelry (เศรษฐีนีระดับพันล้านของอเมริกาสมัยนั้น) และได้บริจาคสร้อยนี้ให้แก่สถาบันสมิธโซเนียนในปี 1964
^ข้างบนในรูปนี้เป็น Aquamarine ค่ะ
ส่วนในภาพนี้ (อาจจะเห็นไม่ชัด) บ้านเราเรียกว่า "เพชรตาแมว"
ตู้นี้ก็จะโชว์ "ไข่มุก"
<< ฝั่งซ้ายมือ เป็นสร้อยคอเพชรสีเหลือง (ไม่ใช่บุษราคัมนะคะ) คือเป็นเพชรแต่ไม่ใส จะออกสีอมเหลืองหน่อย สร้อยคอนี้ชื่อว่า "Hooker Yellow Diamonds"
<< ส่วนในฝั่งขวามือ คือ "Hooker Emerald Brooch" ซึ่งเดิมเคยถูกใช้เป็นหัวเข็มขัดมรกตล้อมเพชร ของ สุลต่าน Abdul Hamid II แห่ง อาณาจักรออตโต้มาน ภายหลัง Tiffani & Co. ซื้อประมูลมาได้ในปี 1911 และได้นำประดับเข้ากับมงกุฎ เพื่อจัดแสดงโชว์ในงาน "House of Jewels" ที่นิวยอร์ก ในปี 1940
ต่อมาในปี 1950 มรกตถูกนำมาทำเป็นเข็มกลัด โดยเจียระไนให้เป็นแบบสี่เหลี่ยม beveled square - cut เข้ากับ platinum ล้อม ประดับด้วยเพชรเจียระไนแบบ round brilliant และ baquette (น้ำหนักรวมประมาณ 13 กะรัต) Mrs. Janet Annenberg Hooker ซื้อเข็มกลัดมรกตล้อมเพชรนี้จาก Tiffani & Co. ในปี 1955 และบริจาคให้กับสถาบันสมิธโซเนียนในปี 1977
ตู้นี้จะเป็น Ruby (ทับทิม) มีทั้งแหวน และ สร้อยข้อมือ
แสงเพชรวูบวาบ บาดตามาก^^
เข็มกลัดในรูปทางซ้ายมือ ประกอบด้วยเพชร 71 เม็ดเล็ก ๆ หลายเฉดสี ซึ่งมีตั้งแต่ไม่มีสี, สีส้ม, สีเหลือง ไปจนถึงสีน้ำตาล กันเลยทีเดียว เข็มกลัดนี้มีชื่อว่า "Wilkinson Diamond Brooch" ซึ่งตั้งตามนาม Mr. & Mrs. Leonard Wilkinson ผู้บริจาคเข็มกลัดให้แก่พิพิธภัณฑ์ในปี 1977
โชคร้ายที่เพชรเม็ดโต ๆ ในภาพฝั่งขวามือ ดัน ลืม!!จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร?? (ใครได้มีโอกาสไปเที่ยวคงต้องฝากดูมาด้วยนะคะ)
Thompson Diamonds สวยงาม...เลอค่ามากค่ะ
สร้อยคอเพชรสีเหลือง Victoria - Transvaal Diamond Necklace
(เอาจริง ๆ นะ คือ สวยมาก ดูดีมีเสน่ห์กว่าเพชรใส ๆ อีก)
โปรดสังเกตดูประกายเพชร ฟรุ๊งฟริ๊งมาก ๆ
<< "Inquisition Necklace" สร้อยคอเส้นนี้ ว่ากันว่า รูปแบบการเจียระไนเพชรเป็นแบบเก่าแก่ในช่วงประมาณศตวรรษที่ 17 กันเลยทีเดียว
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 Maharaja แห่งแคว้น Indore ในอินเดีย ได้ซื้อสร้อยเส้นนี้ไว้ ภายหลังในปี 1948 Harry Winston ได้ซื้อสร้อยเส้นนี้ต่อจากลูกชายของ Maharaja
สร้อยได้ถูกรวมเข้าไว้ใน Winston's Court of Jewels ซึ่งได้นำออกจัดแสดงโชว์ในนิทรรศการต่าง ๆ
จนกระทั่งในปี 1955 Cora Habbard Williams ซื้อสร้อยต่อจาก Winston และยกให้เป็นสมบัติของสถาบันสมิธโซเนียน ในปี 1972
ชมเพชรไปเรื่อย ๆ ก่อนนะคะ เยอะมากยังไม่หมด
เพชรเม็ดนี้ คือ ดีงามจริง ๆ ประกายเจิดจรัสมาก
และ part สุดท้ายนี้ ขอลาไปด้วย เซต "Gift from Napoleon"
<< มงกุฎที่เห็นในภาพนี้มีชื่อว่า "Marie - Louise Diadem" พระเจ้านโปเลียนได้มอบให้พระนาง Marie - Louise เนื่องในพิธีอภิเษกสมรสของทั้ง 2 พระองค์ แต่เดิมเป็นมงกุฎเพชรที่ประดับเข้ากับมรกต,เงิน และ ทอง นอกจากนี้ยังมีสร้อยคอ, ต่างหู (ทั้ง 2 ชิ้น ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ Louvre) และ หวี (หักแล้ว) ซึ่งทำเป็นเซตเครื่องประดับเข้ากันกับมงกุฎนี้ด้วย
จากนั้นพระนาง Marie - Louise ได้ยกมงกุฎนี้และเครื่องเพชรอีกจำนวนหนึ่งให้กับ Archduchess Elise และเป็นสมบัติตกทอดไปสู่รุ่นลูกหลาน จนกระทั่งได้ถูกขายให้กับ Van Cleef & Arpels (บริษัทค้าจิวเวอรี่ในปารีส) และถูกเปลี่ยนเอามรกตออกจากมงกุฎโดยใช้ turquoise ประดับเข้าไปแทนที่ และต่อมาได้จัดแสดงโชว์ในนิทรรศการพิเศษ "Empress Marie-Louise" พร้อมทั้งสร้อยคอ, ต่างหู และ หวี เข้าชุดกันที่ พิพิธภัณฑ์ Louvre
ในภายหลัง Marjorie Merriweather Post ซื้อมงกุฎต่อจาก Van Cleef & Arpels และได้บริจาคมงกุฎนี้ให้กับสถาบันสมิธโซเนียน ในปี 1971
